02.

Todo o que fagas na vida será insignificante pero é moi importante que o fagas porque nadie máis o fará. Como cando alguien entra na túa vida e unha parte de ti dí :
-Non estás preparado para esto- pero a outra en cambio dí:
- Fai que se quede  para sempre.

Terceiro inverno.

E deime conta de que a vida non é só o que parece, a vida é caer e levantarse, alegrarte os viernes e joderte os lunes, abrazar a quen te abrace, querer a quen te queira e a quen non o faga pois non, sigues e punto.
 Porque todo pasa,
e aínda que as veces pareza improbable, quédate con esto:
o sol sempre volve saír.

-

- A inmersión no silencio é o que distingue os que aman con espíritu suicida dos que somentes son un soño breve -

A vida é todo iso que che vai sucedendo mentres ti te empeñas en facer outros plans.

Cantas veces nos empeñamos en buscar a felicidade? cantas outras nos obsesionamos coa búsqueda de alguien especial? as persoas somos tan ilusas que nos creemos que temos o poder para facer que as cousas pasen no momento que deseamos sin decatarnos de que iso non é así.
Ninguén pode pretender encontrar un "principe" sin máis, as persoas non veñen da nada, simplemente están ahí, empeñadas en facer as súas vidas, en estudar unha carreira, encontrar un traballo, saír de festa, formar unha familia, e en iso se nos vai a vida, en tratar de construir algo ao que aspiramos, pero, agora eu pregunto: e si nos paramos tan só un segundo a mirar máis alá? si, máis cerca, máis detidamente, cada mínimo detalle, unha mirada perdida en calquer semáforo en rojo, un xesto de cariño, unha sonrrisa, un café con crema un domingo as 7 da tarde, un amor, un paseo en bici, unha carta olvidada dunha amiga que apenas recordabas xa, unha primeira cita, unha despedida, as navidades en familia, recordos, bágoas, persoas que chegan, persoas que xa non están.
As veces si deixasemos de planear todo, si deixasemos de intentar forzar que algo pase, decataríamonos de que todo sucede cando ten que suceder e de que, as cousas boas, levan o seu tempo.

01.

Dar as gracias é algo común entre as persoas, ainda que en realidade a maior parte de elas as dean simplemente por formalidad, educación ou porque é o que se espera.

Eu persoalmente si penso que teño cousas que agradecer, pero sin embargo nunca dou esas famosas "gracias" xa que na miña opinón esa simple palabra nunca estaría a altura do que esas persoas merecen.

(as veces)

As veces
non existen palabras
só sentimentos que se rompen a cada paso.

( )

Ao principio sintes unha sensación de enfado, rabia e incomprensión.
Queres gritar.
Gritar e pensar que nada é certo, que o que está pasando é imposible.
Entón veñen as lágrimas, que por desgracia en ocasións así son incontrolables.
Lágrimas que teñen en común unha soa cousa, un mesmo motivo.
Mentras iso pasa preguntaste que estará pensando, que fará, se só es ti a que non entende nada.
Comezan a virche os recordos, imaxes que pasan pola túa mente a unha gran velocidade, momentos difíciles de olvidar.
E despois ven  a búsqueda dun  "por que"
Resignación,- pensas.
Resignarte a que o tempo pase, esperar que eso cure o que ahora sintes.
Amor?
O amor esta presente en cada instante, en cada minuto no que te sintes soa, cada segundo no que o necesitas máis.
Secaste as lágrimas e intentas facerte a forte, creerte que todo irá ben, que ti podes, que todo estaba ben antes de esto,
pero entonces miras atrás, e que ves?
ves que antes non habia nada, só vacío.
Entóns só che queda unha cousa: esperar.
Esperar algo que quizáis nunca pase, pero as despedidas son demasiado tristes, e eu persoalmente, non creo nelas.

IMPROBABLE.

              Improbable: Que es dificil que exista, ocurra o se realice.

Quen dí que algo é posible ou deixa de selo? Quen é o xuiz que o decide? Nos mesmos quizáis? Si, a maior parte das veces si, pero que pasa cando algo non pode ser? e dicir, algo que desexas con todas as tuas forzas que suceda pero é moi pouco probable que se  cumpla por varias razóns, neses casos non seríamos quenes de cambiar as cousas, xa que, si, poderiamos intentalo, intentar conseguir iso que ansiamos pero non somos os amos do universo, non temos ningún tipo de poder divino que volva todos os nosos desexos realidade nin ningunha outra cousa polo estilo, e tal vez sexa por iso que falamos de cousas improbables, porque por moito que nos empeñemos en algo se non pode ser non será e punto.
Pero non todo e branco ou negro, e certo que hai cousas improbables pero non imposibles,as veces todo pode dar un xiro inesperado, un suceso de eses que che cambian a vida dun momento a outro e te deixan coa boca aberta sin saber que dicir ou como actuar, e entón quizáis, só quizáis o improbable volveriase probable e o que parecia estar encontra despóis volveriase a favor.